Waarom de niet-consensuele kus van Rubiales de schijnwerpers steelt van de overwinning van de kampioenen (2023)

Noch een kus is alleen maar een kus, noch een wij is een wij wanneer de kus door de president van de Koninklijke Spaanse Voetbalfederatie wordt geplant op een speler van het nationale team bij het in ontvangst nemen van haar medaille als wereldkampioen en de wij wordt gezegd door de coach van de selectie van dat team om uit te leggen hoe hij zich voelt direct nadat de wedstrijd is afgelopen,de finale van het WK vrouwenvoetbal: “Wij zijn wereldkampioenen.” Het generieke mannelijke dat Jorge Vilda een paar uur geleden gebruikte en de niet-consensuele kus van Luis Rubiales op nummer 10, Jenni Hermoso, zijn een weerspiegeling van hoe de spelers omgaan met het machismo van sommige mannen, zelfs op een historisch moment waarop ze terechtkwamen. op hun werk, talent en inzet; Enondanks alle turbulentie die ze de afgelopen jaren hebben doorgemaakten de ongelijkheid die er nog steeds bestaat, op het gebied van salarissen, omstandigheden en middelen.

Er waren er meer. De chronologie was als volgt.

Meer dan 75.000 mensen in het Accor Stadium in Sydney, Australië; alleen al in Spanje kijken bijna negen miljoen televisiekijkers;het team wordt wereldkampioen. In de doos, naast Infanta Sofía en koningin Letizia,de president van de Koninklijke Spaanse voetbalbond viert feest door met zijn rechterhand zijn testikels vast te pakkenin dat gebaar dat zo visueel is en zo vaak door zoveel mannen wordt herhaald dat het lijkt te willen zeggen ‘hier ben ik’.

Buiten het veld geeft de bondscoach verklaringen aan de media: “Wij zijn wereldkampioen”, “wij”, “dit is van iedereen voor iedereen”, Tori Penso is “de scheidsrechter”. De automatische piloot van patriarchale taal die werkt, ondanks de realiteit.

In het midden van het veld, na 15 minuten, tijdens de ceremonie om de medailles en de beker in ontvangst te nemen, worden de spelers ontvangen door de Koningin, de Infanta, Gianni Infantino, de voorzitter van de FIFA, en Rubiales. Wanneer Jennifer Hermoso Rubiales bereikt, omhelst hij haar eerst, gaat dan uit elkaar, plaatst zijn handen aan beide kanten van haar hoofd en houdt haar vast.en kust hem op de mond.

Al in de kleedkamer vieren ze feest. Hermoso zendt live uit op zijn Instagram-account. Hij vertelt over de kus: “Maar wat moet ik doen? Kijk naar mij, kijk naar mij. Ik vond het niet leuk, hè?” Midden in dat feest arriveert Rubiales. Het is te zien via de livevideo van Salma Paralluelo, ook op Instagram. De president van de RFEF pakt Hermoso bij de schouder, haar heup kantelt iets naar de andere kant, waardoor ze van elkaar worden gescheiden; hij staat erop degrap: Hij belooft hen een reis naar Ibiza en daar, zegt hij, “zullen we de bruiloft van Jenni en Luis Rubiales vieren.”

De afbeelding van de kus en de video van Hermoso in de kleedkamergaat de wereld rondPas toen stuurde de RFEF een verklaring naar het EFE-bureau met de verklaringen van Hermoso verzameld door de RFEF zelf: “Het was een volkomen spontaan wederzijds gebaar vanwege de immense vreugde die voortkomt uit het winnen van een WK. De president en ik hebben een geweldige relatie, zijn gedrag tegenover ons allemaal staat in de top tien en het was een natuurlijk gebaar van genegenheid en dankbaarheid."

Van de “maar wat moet ik doen?” wat Hermoso in zijn video zegt over het “volledig spontane wederzijdse gebaar” waarvan de federatie zegt dat er volgens Hermoso slechts een paar uur voorbijgaan.

Rubiales spreekt ook met verschillende media, waaronderMerkjde Cope: dat het “onzin” was, dat het “een hoogtepunt was van twee vrienden die iets vierden”, dat degenen die de kus bekritiseren “idioten zijn die niet weten hoe ze het positieve moeten zien”, dat we “de idioten en de domme’’, en dat er na die overwinning ‘geen bullshit en domme ezels meer zijn’.

Hij heeft het over degenen die de implicaties en context van zijn kus zagen. Jenni Hermoso,ook op dat radiostation, verklaarde hijdat “er verder niets is en dat het een anekdote zal blijven”, dat ze “kampioenen zijn met een ster onder de borst”. Wat moet een speler van het nationale team doen of zeggen direct na het winnen van het WK, terwijl ze haar medaille in ontvangst neemt op een podium in het midden van een stadion waar de media van over de hele wereld op gefocust zijn: de voorzitter van de FIFA, de Koningin en de Infanta naast haar, als de voorzitter van de federatie van haar land een kus op haar mond plant?

Rubiales verontschuldigde zich uren latereen soort halfslachtige verontschuldigingwaarin hij zinspeelde op hoe het moment ‘bezoedeld’ was. Het wordt niet verpest door degenen die erop wijzen, maar door degenen die het begaan, en het objectieve feit is dat het Rubiales zelf was die die historische overwinning besmeurde, ook voor de federatie die hij vertegenwoordigt. En dat is bovendien degene die het belang bagatelliseert van gebaren en daden die niet alleen verwijzen naar een absoluut gebrek aan respect, maar ook naarverkrachtingscultuur: de overtuigingen, stereotypen en gedragingen die het idee voeden dat vrouwen, en dus hun lichaam, eigendom zijn van mannen.

Het idee dat Rubiales Hermoso op de mond zou kunnen kussen zonder te bedenken dat haar iets zou kunnen overkomen, zonder na te denken over hoe ze zich zou kunnen voelen en wat haar verlangen was, is symptomatisch voor het ontbreken van een cultuur van instemming. Deuitbundigheiden deemotie van het momentWaar sommige media het over hebben, het “nou ja, het maakt niet zoveel uit” is eigenlijk niet weten waar de grens ligt, omdat die grenzen voor sommige mannen niet bestaan. En door dit te doen voor miljoenen mensen in het epicentrum van de sport ter wereld, zoals het Accor Stadion gisteren was, wordt zichtbaar in welke mate deze verkrachtingscultuur lichtvaardig en straffeloos wordt ingebracht en uitgeoefend.

Irene Montero, waarnemend minister van Gelijkheid,plaatste gisteravond een bericht op zijn Twitter-account: “Laten we er niet van uitgaan dat het geven van een kus zonder toestemming iets is “dat gebeurt.” Het is een vorm van seksueel geweld waar vrouwen dagelijks en tot nu toe onzichtbaar onder lijden en die we niet kunnen normaliseren. Het is de taak van de hele samenleving. Toestemming centraal. “Alleen ja is ja.” Ione Belarra, de minister van Sociale Rechten,heb het opnieuw gepost: “Wat we allemaal denken, als ze dat doen terwijl heel Spanje toekijkt, wat zullen ze dan niet privé doen? Er moet een einde komen aan seksueel geweld tegen vrouwen. Een knuffel voor de kampioenen!”

Het seksuele geweld waar de ministers het over hebben is datgene wat omvatde wet op de seksuele vrijheidals “elke handeling die de seksuele vrijheid van een andere persoon schendt zonder diens toestemming”; en “in ieder geval” worden “daden van seksuele inhoud waarbij onder andere gebruik wordt gemaakt van “misbruik van een superioriteitssituatie” beschouwd als aanranding.

Ookde Sportwetstelt de verplichting vast voor federaties en professionele competities om “een preventie- en actieprotocol” te hebben voor situaties als deze, die “onder de aandacht moeten worden gebracht van het sanctieorgaan dat afhankelijk is van de Hogere Sportraad voor elke actie die kan worden beschouwd als discriminatie, misbruik of seksuele intimidatie en/of intimidatie vanwege seks of gezag, te bestraften als ernstig wangedrag.” De gevolgen, als dit in Spanje heeft plaatsgevonden, variëren van een openbare berisping tot een boete van tussen de 600 en 3.000 euro of diskwalificatie van het bekleden van posities in de sportentiteit voor een periode van één maand tot twee jaar.

Het Spaanse team is tot nu toe het enige team dat tegelijkertijd de onder 17, onder 20 en absolute wereldkampioen heeft gewonnen. Ze hebben deze trofeeën in minder dan een jaar tijd in de wacht gesleept, van augustus 2022 tot augustus 2023.De overwinning van gisteravond was niet alleen sportief, maar ook sociaal, symbolisch voor de verspreiding ervan, de uitzending ervan, de monitoring en alles wat dit inhoudt voor gelijkheid in de sport en de referenties voor jongens en meisjes over de hele wereld. Maar zelfs dan, zelfs gisteravond niet, met het WK in de hand, zijn het slechts wereldkampioenen, maar vrouwen die door mannen worden gezien vanuit een patriarchaal perspectief waarin ze, hetzij in mannelijke termen spreken, hetzij een kus geven waar niemand om heeft gevraagd. moeten ze uitoefenen wat zij beschouwen als hun deel van de macht.